سیروز کبدی: Alcoholic liver

سیروز کبدی یا التهاب شدید کبد از نظر آسیب شناسی (پاتولوژی) خصوصیات معینی دارد که با طیفی از نمودهای بالینی مشخص همراه است. پارانشیم کبد یک ضایعه مزمن غیرقابل برگشت را نشان می دهد. ابن ضایعات ناشی از بافت مردگی (نکروز) سلول های کبدی، کلاپس شبکه حمایتی رتیکولی و بنابراین رسوب بافت همبند، تغییر شکل بستر رگ ها و بازسازی ندولی پارانشیم باقی مانده کبد هستند. این روند پاتولوژیک یک مسیر نهایی شایع در انواع بسیاری از آسیب های کبدی مزمن می باشد. تظاهرات بالینی سیروز به جای اینکه نتیجه علت بیماری کبدی باشند اغلب نشان دهنده شدت صدمه کبدی می باشند.

فیبروز و تغییر شکل عروقی سبب افزایش فشار ورید پورت و عوارض آن از قبیل واریس های گوارشی و بزرگی طحال می باشد. آسیت و انسفالوپاتی کبدی ناشی از بی کفایتی سلول های کبدی و فشار بالای پورت می باشد. انواع سیروز را می توان بر اساس ترکیبی از علل و خصوصیات معین مورفولوژیک مانند میکروندولار و ماکروندولار تقسیم بندی کرد. انواع سیروز عبارتند از:

1.     الکلی

2.     کریپتوژنیک و متعاقب ویروسی یا پس از نکروز

3.     صفراوی

4.     قلبی

5.     سوخت وسازی {ارثی و دارویی}

6.     متفرقه

هپاتیت مزمن و سیروز کبدی:

مناطق و نقاطی که زالوها را بر روی آن باید قرار داد این مناطق و نقاط مخصوص بیماری های سیروز و مزمن هپاتیت خواهد بود .

-ویژگی های روش در در هر روند : باید این را در نظر بگیرم که با توجه به نیاز باید تعداد زیادی زالو را استفاده کنیم . 8-4 توصیه می شود . برای جلوگیری از ظهور اولین نشانه ها باید مکیدن را آزاد کنیم و سپس آن زالو را حذف کنیم تمرکز باید بیشتر بر روی نقاط منطقه 1- و منطقه 3 بیشتر باشد و فعالانه استفاده شود . و باید فعالانه در مواردی مثل ایست شکمی استفاده شود .